πριν χρόνια μάθαινα για την λατινική αμερική. με ενδιέφερε για διάφορους λόγους και έψαχνα να βρω πληροφορίες για παρελθόν και παρόν. κάθε φορά που η τηλεόραση έδειχνε κάτι το έγραφα στην μνήμη μου. τα νέα συνήθως ήτανε τα ίδια. ότι υπάρχει μιζέρια. ότι υπάρχουν ταραχές γιατί οι κάτοικοι έχουνε αγανακτήσει. οι έχοντες έχουνε γίνει λίγοι και οι μη έχοντες αυξάνονται. μέχρι μερικά πριν λίγα χρόνια, οι κυβερνήσεις έγλυφαν τα δήθεν ‘αφεντικά’ αμερικανούς για ένα σορό θέματα. οι αστυνόμοι τους δεν δίσταζαν να χτυπήσουνε οποίον έκανε πορεία. τους δίνανε οι κυβερνήσεις φαΐ και αυτοί έπρεπε να θρέψουνε τις οικογένειες τους. οι εκλεγμένοι (την λέξη ‘δημοκρατικά’ δεν την χρησιμοποιώ γιατί ακόμα να μου ορίσει κάποιος τον αληθινό όρο της δημοκρατίας) απλά θέλανε το καλό του λαού τους. της πατρίδας τους (έστω και εάν αυτή ήτανε απλά μια έκταση από οριοθετημένη γραμμή πάνω σε ένα βουνό σκόνης). ξαφνικά οι κυβερνήσεις πέσανε. το χάος επικράτησε. όσο ποιο σκληρό το καθεστώς τόσο ποιο γρήγορα έπεσε και τόσο ποιο μεγάλο το χάος.
πριν δυο εβδομάδες, σε ένα συνέδριο, γνώρισα τον διοργανωτή. μιλούσαμε για διάφορα και ξαφνικά κατάλαβα ότι γνώριζε περισσότερα για την ελλάδα και την ιστορία της από όσο περίμενα. άρχισε να μου μιλάει για μια εποχή σχεδόν προ τριάντα χρόνων, για την χούντα, για την δημοκρατία, τις διασυνδέσεις του με το ελληνικό κίνημα του λονδίνου που η τύχη το έφερε να είναι το ‘μωρό’ που μεγάλωσε και έγινε ένα κυβερνών κόμμα. στο τέλος έκλεισε μόνος του την συζητήσει λέγοντας ότι τώρα αλλάξανε οι καιροί και οι αγώνες είναι για τον περιβάλλον και την επιβίωση του ανθρώπου.
αλλάξανε;
είμαι μακριά και πολλά πράγματα για τον τόπο με ανησυχούν. τα νέα που μαθαίνω είναι από ένα σύνολο μέσων ενημέρωσης, οπότε όλες οι απόψεις υπάρχουνε. το όλο σκηνικό και σενάριο της ταινίας όμως είναι και πάλι κατασκεύασμα. πιστεύω όμως ότι τείνει στην αλήθεια.
προχθές βλέπαμε ειδήσεις το θέμα ήτανε ‘riots with 8,000 people at athens’. με έπιασε μια ταχυπαλμία, που το είδος της δεν το έχω προσδιορίσει ακόμα. το θέαμα μου θύμισε όμως πολύ τις εικόνες από αργεντινή, βραζιλία και την υπόλοιπη λατινική αμερική. θυμήθηκα και τα λόγια του paul. θυμήθηκα και κάτι ιστορίες που άκουγα μικρός, από μέλη τις οικογένειας που τρέχανε πριν τριάντα κάτι χρόνια στην αθηνά πανικόβλητα μέσα από πυροβολισμούς και λύτες να δέρνουνε με γκλόπ. ο ορισμός της αειφόρου επιβίωσης είναι η επικοινωνία και αυτό έλειπε σίγουρα.
είμαι άτομο που πιστεύει στις ισορροπίες. άμα μια ισορροπία ταλαντωθεί θα έχει αντιδράσεις. ως μηχανικός το πιστεύω και σε μαθηματικό επίπεδο. δεν φοβάμαι την αντίδραση του πεινασμένου. είναι λογική. με αυτά που γίνονται στο τόπο, με αυτή την έλλειψη επικοινωνίας που λυπεί όπως παρουσιάζετε παντού, τα πραγματικά αντίποινα του λαού ίσως και να μην έχουνε ακόμα φανεί. δεν θέλω ο τόπος να γίνει βραζιλία.
σε αυτό το κείμενο τίτλος δεν χωράει
πριν δυο εβδομάδες, σε ένα συνέδριο, γνώρισα τον διοργανωτή. μιλούσαμε για διάφορα και ξαφνικά κατάλαβα ότι γνώριζε περισσότερα για την ελλάδα και την ιστορία της από όσο περίμενα. άρχισε να μου μιλάει για μια εποχή σχεδόν προ τριάντα χρόνων, για την χούντα, για την δημοκρατία, τις διασυνδέσεις του με το ελληνικό κίνημα του λονδίνου που η τύχη το έφερε να είναι το ‘μωρό’ που μεγάλωσε και έγινε ένα κυβερνών κόμμα. στο τέλος έκλεισε μόνος του την συζητήσει λέγοντας ότι τώρα αλλάξανε οι καιροί και οι αγώνες είναι για τον περιβάλλον και την επιβίωση του ανθρώπου.
αλλάξανε;
είμαι μακριά και πολλά πράγματα για τον τόπο με ανησυχούν. τα νέα που μαθαίνω είναι από ένα σύνολο μέσων ενημέρωσης, οπότε όλες οι απόψεις υπάρχουνε. το όλο σκηνικό και σενάριο της ταινίας όμως είναι και πάλι κατασκεύασμα. πιστεύω όμως ότι τείνει στην αλήθεια.
προχθές βλέπαμε ειδήσεις το θέμα ήτανε ‘riots with 8,000 people at athens’. με έπιασε μια ταχυπαλμία, που το είδος της δεν το έχω προσδιορίσει ακόμα. το θέαμα μου θύμισε όμως πολύ τις εικόνες από αργεντινή, βραζιλία και την υπόλοιπη λατινική αμερική. θυμήθηκα και τα λόγια του paul. θυμήθηκα και κάτι ιστορίες που άκουγα μικρός, από μέλη τις οικογένειας που τρέχανε πριν τριάντα κάτι χρόνια στην αθηνά πανικόβλητα μέσα από πυροβολισμούς και λύτες να δέρνουνε με γκλόπ. ο ορισμός της αειφόρου επιβίωσης είναι η επικοινωνία και αυτό έλειπε σίγουρα.
είμαι άτομο που πιστεύει στις ισορροπίες. άμα μια ισορροπία ταλαντωθεί θα έχει αντιδράσεις. ως μηχανικός το πιστεύω και σε μαθηματικό επίπεδο. δεν φοβάμαι την αντίδραση του πεινασμένου. είναι λογική. με αυτά που γίνονται στο τόπο, με αυτή την έλλειψη επικοινωνίας που λυπεί όπως παρουσιάζετε παντού, τα πραγματικά αντίποινα του λαού ίσως και να μην έχουνε ακόμα φανεί. δεν θέλω ο τόπος να γίνει βραζιλία.
σε αυτό το κείμενο τίτλος δεν χωράει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου