15 Μαρτίου 2007

μετά απ’ το ξενύχτη


δεν ακούς τον αέρα να γδέρνει το νερό, την άμμο και τα βότσαλα

μόνο μέσα από μπάσο το νερό να μπερδεύετε με τις πέτρες του βυθού

όλα έχουνε την ίδια αφή όλα είναι δροσερά και καθαρά

παίζεις με τον χρόνο και βλέπεις σαν φωτογραφία την στιγμή

βγάζεις τον αέρα σιγά ώστε να μπορείς να κρατηθείς ακόμα κάτω από το νερό

μετά με δύναμη βγαίνεις έξω..

ο ήλιος σε τυφλώνει για ακόμα μια φορά

νιώθεις ότι ξαναγεννήθηκες αλλά ούτε και αυτή την φορά δελφίνι ή γλαρός

ανοίγεις τα χέρια και μένεις με τα μάτια ανοικτά ακυβέρνητο καράβι

2 σχόλια:

Attalanti είπε...

Μεγάλη βουτιά στα βαθειά! Τα όνειρά σου μυρίζουν θάλασσα και η ζωή σου αλλάζει με τον αέρα.

the BluElephant είπε...

:)