εδώ

τραγούδια της νεότητας
ένα γίνανε με την σπονδυλική στήλη
ριζώθηκαν και μεγάλωσαν μέσα της, μαζί με το είναι μας
ένα από εμάς
και μια ιστορία από το μέλλον μας
εμείς πάλι εδώ... εκεί....
ο τρυφερός όμορφος νυχτερινός επισκέπτης μας τα ξαναθυμίζει
και εμείς τα αφήνουμε για να ξανάρθουν σε μας

δεν υπάρχει χαμένος καιρός, δεν υπάρχει
οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
ένας θεός εκβιαστής τις συγκεντρώνει κι ομήρους τις κρατάει
ώσπου τα λύτρα που ζητάει από μας να πληρωθούν
κι εμείς πληρώνουμε
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ'εμας
τα δάκρυα σαν στεγνώνουν δεν πεθαίνουν
η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
σε δίχτυα αόρατα νεράιδες τη μαζεύουν
και περιμένουν την επομένη αφορμή
που έτσι κι'αλλιως θα'ρθει
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ'εμας
οι χαμένοι οι φίλοι
κι οι χαμένοι οι εχθροί
τα παλιά τα παιχνίδια
κι η καινούρια σιωπή
τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
τα ντορτια που αναβλήθηκαν
οι ελπίδες που διαλύθηκαν
τα λογία που αγνοήθηκαν
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ'εμας

και ένα κομμάτι, σε ωραία διασκευή, γεμάτο μονό αναμνήσεις

οι τρύπες και ο αγγελακας γράφουν ελληνική μουσική ιστορία

υ.γ.: ο γλυκός νυχτερινός επισκέπτης δεν είναι άγνωστος. είναι μέρος από το εγώ μου.