Μπορεί να με έχεις από κάτω και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο Και σαν σκυλί να με κλοτσάς μεσ' τη βροχή Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι θ' ανθίζω θα γιορτάζω θ' ανατέλλω Θα σε καίω Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο Θα ανατέλλω
Μπορεί αν θες με ένα σου ψέμα να με κρατάς μέσα στη λάσπη Κι αν πάλι χρειαστεί να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια Και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι θ' ανθίζω θα γιορτάζω θ' ανατέλλω Θα σε καίω Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο Θα ανατέλλω
Ακόμα κι όταν θα νομίζεις πως μου πήρες τη ψυχή θα σε καίω Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως για πάντα έχω χαθεί Θα ανατέλλω
H αλήθεια είναι πως είχα πολύ καιρό να περάσω... Έχω πολύ καιρό να ασχοληθώ γενικώς είναι η αλήθεια... Αλλά αυτό ήδη το ξέρεις... Βλέπω λοιπόν πως έχεις αλλάξει ελαφρώς στυλ και πολύ μου αρέσει και αυτή η εκδοχή! ΠΟλύ ωραίο και το τέλος εποχής σου... Και αληθινό. Όπως και ο άπαικτος επίλογος... Τα σέβη μου λοιπόν. Και Καλή Χρονιά. Σε όλα!
9 σχόλια:
γενικότερα η ανατολή είναι ομορφότερη απο τη δύση κι ας λένε ότι θέλουνε μερικοί μερικοί!
παρασκευη εδω ημουν
σαββατο εδω ημουν
κυριακη εδω ειμαι
αναρωτιεμαι
...
όλοι μας αναρωτιόμαστε....
...αλλά δεν ξέρουμε πολύ συχνά το γιατί
ας ανατείλουμε σιγά σιγά και εμείς
Θα ανατέλλω
Μπορεί να με έχεις από κάτω
και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή
Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο
Και σαν σκυλί να με κλοτσάς μεσ' τη βροχή
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι
θ' ανθίζω
θα γιορτάζω
θ' ανατέλλω
Θα σε καίω
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο
Θα ανατέλλω
Μπορεί αν θες με ένα σου ψέμα
να με κρατάς μέσα στη λάσπη
Κι αν πάλι χρειαστεί να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια
Και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι
θ' ανθίζω
θα γιορτάζω
θ' ανατέλλω
Θα σε καίω
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο
Θα ανατέλλω
Ακόμα κι όταν θα νομίζεις
πως μου πήρες τη ψυχή
θα σε καίω
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως για πάντα έχω χαθεί
Θα ανατέλλω
Ω, είναι ωραία στον παράδεισο...
τέλειες φωτό!
λατρεύω τις ανατολές!
H αλήθεια είναι πως είχα πολύ καιρό να περάσω... Έχω πολύ καιρό να ασχοληθώ γενικώς είναι η αλήθεια... Αλλά αυτό ήδη το ξέρεις... Βλέπω λοιπόν πως έχεις αλλάξει ελαφρώς στυλ και πολύ μου αρέσει και αυτή η εκδοχή! ΠΟλύ ωραίο και το τέλος εποχής σου... Και αληθινό. Όπως και ο άπαικτος επίλογος... Τα σέβη μου λοιπόν. Και Καλή Χρονιά. Σε όλα!
pw pw poihsh..efyga...
κι ακομα εδω ειμαι
συχνα πυκνα... καθημερινα
καλοβραδυ
..και μια καλημέρα.....
Δημοσίευση σχολίου