καλοκαιρινή ματιά

να βάλω ένα πανί πάνω σε ένα σύννεφο, και να αφεθώ μέσα του
να γλιστρήσει στον ουρανό, να χαθεί στον ήλιο
καθώς αλλάζουν οι εποχές να νιώθω μόνο την μουσική... καθώς θα ακούω την απόλυτη ηρεμία
...

και τα τρένα συνεχίζουν να περνάν και εγώ να χαζεύω τα πράσινο-μπλε μάτια που περνάν μπροστά μου... η μουσική μέσα από τα ακουστικά να παίρνει την σκέψη μου και.....

να χάνομαι πάνω στο σύννεφο μέσα στον μπλε ουρανό
να μην νιώθω την ζέστη που μέσα της είμαι... να μην νιώθω την ψύχρα του ουρανού
οι εποχές να αλλάζουν....και με τους φίλους να πίνουμε όσο τα ποιο ψηλά σύννεφα να μας κρατάνε σκιά... γιατί εδώ/εκεί ποτέ δεν θα νυχτώνει...ποτέ οι μέρες οι καλές δεν τελειώνουν σε μια δύση... το πάρτι χωρίς λόγο να μην ορίζετε από χρόνο

..... χαμόγελα στο τρένο από κορίτσια αγγέλους.... ο ήχος από της ράγες να συγχρονίζετε με το beat του κομματιού... τα κτίρια ένα, ένα να περνάνε σαν αγάλματα γυμνά πάνω σε έναν κυκλικό κυλιόμενο ιμάντα...

... και το σύννεφο φεύγει... σε ταξίδι μόνο του... εκεί που όλα γίνονται..

... ποτέ δεν θα αλλάξεις βρε ελέφαντα....